Jestem urodzonym optymistą. Z mojej perspektywy – gminy 20-tysięcznej – to, co się dzieje w Polsce, to niesamowite upolitycznienie wyborów. Święto samorządu funkcjonuje w kontekście walki o stołki w Warszawie. Partia rządząca nie może pochwalić się sukcesami w samorządach – być może stąd też wynika jej niechęć do nas.
Trzy miesiące po wyborach parlamentarnych, w których partia rządząca zdobyła u nas prawie 80% głosów, ja – bezpartyjny – w wyborach samorządowych osiągnąłem podobny wynik. Niestety, z każdymi kolejnymi wyborami ubieramy samorząd w walkę polityczną.
Myślę, że komitety partyjne powinny być zakazane w wyborach samorządowych. Co ma wspólnego z samorządnością to, że kandydat na burmistrza jest zatwierdzany przez partię? Te decyzje powinny być podejmowane na dole. Z drugiej strony nie mam nic przeciwko zaangażowaniu wójtów czy burmistrzów w działalność partyjną.
Głos samorządu coraz trudniej przebija się do polityki. Nie można oprzeć się wrażeniu, że samorządowcy, którzy odchodzą do polityki, bardzo szybko o samorządzie zapominają. W 2002 roku samorządowcy nie mogli być członkami parlamentu. Wtedy ta zmiana wydawała się korzystna. Dziś nie jestem już tego taki pewny.
Samorządowcy żyją wśród ludzi i spotykają się z ich problemami. Stanowią pas transmisyjny informacji o społeczeństwie.
Chciałbym, żeby izba wyższa parlamentu była izbą samorządową. W tej chwili senat jest odzwierciedleniem sejmu. Gdyby senatorami byli samorządowcy, mógłby weryfikować prawo pod kąem korzyści dla mieszkańców. To by zapobiegło wielu bublom prawnym.
Od 1989 roku tylko raz władza rządząca utrzymała władzę. Polacy nie mają problemu odsyłania rządzących. W wyborach samorządowych ta możliwość też istnieje, ale Polacy z niej nie korzystają. Mają zaufanie do samorządu. Dlaczego więc próbuje się to zaufanie nadszarpnąć?
